Przesilenie letnie - wszystko co musisz o nim wiedzieć!

Przesilenie Letnie to mój ulubiony czas w roku. To moment, w którym Słońce osiąga najwyższy punkt na niebie, co oznacza najdłuższy dzień i najkrótszą noc w roku. Występuje zazwyczaj 21 czerwca na półkuli północnej. To astronomiczne wydarzenie ma głębokie znaczenie w wielu kulturach na całym świecie, zarówno współczesnych, jak i historycznych. Przesilenie letnie jest obchodzone na różne sposoby, często związane z kultami słońca, płodności i obfitości.

Przesilenie Letnie w Europie:

Już sama Europa jest bardzo zróżnicowana pod kątem świętowania tego magicznego czasu. 

Litha (Wicca)

Litha (chociaż podobno nie końca taka nazwa jest używana) obchodzona jest 21 czerwca przez wyznawców Wicca. To święto poświęcone słońcu i jego życiodajnej energii. Wiccanie celebrują obfitość natury poprzez ogniska, tańce i śpiewy. Rytuały często obejmują dekorowanie ołtarzy kwiatami i ziołami oraz składanie ofiar duchom natury. Litha jest czasem radości i wdzięczności za dary ziemi.

Więcej o Litha oraz o Wicca -> https://www.wicca.pl/kolo-roku/

Alban Hefin (Druidyzm)

Alban Hefin jest celtyckim świętem na cześć słońca, obchodzonym przez współczesnych druidów. Święto to celebruje moment, kiedy dzień jest najdłuższy, a noc najkrótsza. Druidzi zbierają się na świętych miejscach, takich jak kamienne kręgi, aby odprawiać rytuały i modlitwy. W centrum obchodów jest ognisko, symbolizujące słońce i jego moc. Alban Hefin to czas refleksji nad cyklami natury i ich wpływem na życie ludzkie.

Więcej o tym święcie i o druidyźmie znajdziecie tutaj -> https://www.druidyzm.pl/?page_id=586

Noc Świętojańska (Europa)

Noc Świętojańska jest obchodzona głównie w Skandynawii i innych częściach Europy z ogniskami i tańcami. Tradycja ta sięga dawnych czasów, kiedy ogień miał chronić przed złymi duchami i przynosić dobre plony. Ludzie zbierają się na polanach i plażach, aby wspólnie śpiewać, tańczyć i bawić się do białego rana. Wiele osób skacze przez ogniska, wierząc, że przynosi to szczęście i zdrowie. Święto to jest także okazją do spędzenia czasu z rodziną i przyjaciółmi na świeżym powietrzu.

Dzień Świętego Jana (Chrześcijaństwo)

Dzień Świętego Jana jest chrześcijańskim świętem narodzin św. Jana Chrzciciela, obchodzonym 24 czerwca. W wielu krajach europejskich święto to zawiera elementy tradycji pogańskich, takich jak ogniska i festyny. W Hiszpanii i Portugalii noc ta jest znana jako Noche de San Juan i obejmuje rytuały związane z ogniem i wodą. W niektórych regionach praktykowane są procesje i modlitwy, mające na celu uczczenie świętego Jana. To święto łączy duchowe refleksje z radosnym świętowaniem.

Więcej na ten temat znajdziecie -> Muzeum Narodowe w Kielcach (mnki.pl)

Noc Kupały (Słowiańskie)

Noc Kupały, słowiańskie święto miłości i płodności, obchodzone jest z ogniskami i kąpielami w rzekach. To święto jest dedykowane życiodajnym siłom natury oraz magii wody i ognia. Ludzie skaczą przez ogniska oraz odbywają rytualne kąpiele wodne, wierząc, że przynosi to oczyszczenie i ochronę przed złymi mocami. W wielu miejscach urządzane są poszukiwania kwiatu paproci, który według legendy przynosi szczęście. Noc Kupały jest także okazją do wróżb i zabaw miłosnych.

Więcej o tym święcie i o rodzimowierstwie słowiańskim znajdziecie tutaj: https://www.facebook.com/RodzimyKosciolPolski oraz https://rkp.org.pl/swieta

Mniej znane:

Feill-Sheathain (Szkocja)

Feill-Sheathain to szkockie święto związane z przesileniem letnim, celebrujące najdłuższy dzień w roku. Tradycyjnie w różnych częściach Szkocji odbywają się festyny, tańce i ogniska. Ludzie zbierają się na wzgórzach i plażach, aby śpiewać i bawić się do białego rana. W wielu regionach praktykowane są także wróżby i rytuały związane z płodnością ziemi. Święto to ma na celu uczczenie mocy natury i słońca oraz integrację społeczności lokalnych.

Juhannus (Finlandia)

Juhannus to fińskie święto Nocy Świętojańskiej, obchodzone z saunami i ogniskami. Ludzie wyjeżdżają na letnie chatki nad jeziorami, gdzie spędzają czas na świeżym powietrzu, kąpią się i grillują. Tradycyjnie palone są ogniska, które mają chronić przed złymi duchami i przynieść szczęście. Wiele osób uczestniczy w kąpielach w saunach, które są integralną częścią fińskiej kultury. Juhannus jest także okazją do spotkań rodzinnych i przyjacielskich.

Sankthans (Norwegia)

Sankthans to norweskie święto Nocy Świętojańskiej, obchodzone z ogniskami i festynami. Tradycja ta sięga czasów pogańskich, kiedy to ogień miał chronić przed złymi duchami i zapewniać dobre plony. Współcześnie ludzie zbierają się na plażach i polanach, aby wspólnie śpiewać, tańczyć i bawić się. W wielu miejscach odbywają się także lokalne festyny z muzyką na żywo i lokalnymi potrawami. Sankthans jest czasem radości i wspólnego świętowania.

Līgo (Łotwa)

Līgo to łotewskie święto przesilenia letniego, obchodzone z ogniskami, śpiewami i tańcami. Tradycja ta ma na celu uczczenie mocy słońca i natury. Ludzie zbierają się na wsiach, aby śpiewać tradycyjne pieśni, tańczyć i bawić się do białego rana. Ogniska są symbolem oczyszczenia i ochrony przed złymi duchami. Līgo jest czasem radości i wspólnego świętowania.

Jāņi (Łotwa)

Jāņi to inna nazwa łotewskiego święta przesilenia letniego, znanego również jako Līgo. Obchody obejmują podobne tradycje, takie jak ogniska, śpiewy i tańce. Ludzie zbierają się na wsiach i polanach, aby wspólnie świętować najdłuższy dzień w roku. Wiele osób przygotowuje tradycyjne potrawy i napoje, takie jak piwo i sery. Jāņi jest czasem radości i wdzięczności za dary natury.

Solstitium (Starożytny Rzym)

Solstitium to rzymskie święto przesilenia letniego, obchodzone na cześć słońca i bogów rolnictwa. W czasie tego święta składano ofiary z owoców i zwierząt, aby zapewnić obfite plony. Rzymianie organizowali festyny i zabawy na świeżym powietrzu, celebrując najdłuższy dzień w roku. Solstitium było czasem radości i wdzięczności za dary natury. Święto to miało również aspekty religijne, związane z kultem bogów solarnych.

Sankthans Aften (Dania)

Sankthans Aften to duńskie święto Nocy Świętojańskiej, obchodzone z ogniskami i festynami. Ludzie gromadzą się na plażach i w parkach, aby wspólnie świętować najdłuższy dzień w roku. Ogniska są symbolem oczyszczenia i ochrony przed złymi duchami. Wiele osób bierze udział w tradycyjnych tańcach i śpiewach, ciesząc się ciepłem letniego wieczoru. Sankthans Aften jest czasem radości i wspólnego świętowania. 

Poza Europą:

Li (Chiny)

Li to tradycyjne chińskie święto przesilenia letniego, obchodzone od tysięcy lat. W tym dniu Chińczycy oddają hołd przodkom i duchom natury, składając ofiary i modlitwy. Wiele osób odwiedza świątynie, aby prosić o błogosławieństwo i pomyślność. Li jest także okazją do spotkań rodzinnych i wspólnego biesiadowania. Tradycje te mają na celu zachowanie równowagi między człowiekiem a naturą.

Tiregan (Persja)

Tiregan to perskie święto na cześć boga Tishtrya, obchodzone w dniu przesilenia letniego. W tradycji perskiej Tiregan jest czasem modlitw o deszcz i urodzaj. Ludzie składają ofiary z owoców i kwiatów, aby uczcić boga i prosić o jego błogosławieństwo. Współcześnie święto to jest okazją do spotkań rodzinnych i wspólnego biesiadowania. Tiregan łączy elementy religijne z tradycjami agrarnymi.

Święto Tammuza (Mezopotamia)

Święto Tammuza to starożytne święto na cześć boga Tammuza, obchodzone w Mezopotamii. Tammuz był bogiem roślinności i płodności, a jego śmierć i odrodzenie symbolizowały cykle natury. W czasie święta składano ofiary z roślin i zwierząt, a także organizowano procesje i rytuały. Święto to miało na celu zapewnienie urodzaju i pomyślności na nadchodzący rok. Obchody łączyły elementy religijne z agrarnymi.

Inti Raymi (Inkowie)

Inti Raymi to inkaskie święto na cześć boga słońca Inti, obchodzone w Peru 24 czerwca. To jedno z najważniejszych świąt w kulturze Inków, mające na celu uczczenie i dziękczynienie za ciepło i światło słońca. W Cuzco, dawnej stolicy Imperium Inków, odbywają się rekonstrukcje rytuałów, tańce i ofiary. Centralnym punktem obchodów jest Plaza de Armas, gdzie gromadzą się mieszkańcy i turyści, aby uczestniczyć w uroczystościach. Inti Raymi jest także okazją do pokazania bogactwa kulturowego i tradycji andyjskich.

Podsumowanie

Przesilenie Letnie, przypadające na 21 czerwca na półkuli północnej, jest ważnym momentem w wielu kulturach na całym świecie. W Europie świętowane jest na różne sposoby – od pogańskich tradycji Wicca i druidyzmu, przez chrześcijańskie obchody Dnia Świętego Jana, po słowiańską Noc Kupały. Rytuały często obejmują ogniska, tańce i śpiewy, symbolizując obfitość i płodność natury. Nawet poza Europą, w takich miejscach jak Peru (Inti Raymi) czy Chiny (Li), przesilenie letnie jest czasem świąt poświęconych słońcu.

Na półkuli południowej przesilenie letnie przypada na 21 grudnia, kiedy to kraje takie jak Australia, Nowa Zelandia i południowa część Ameryki Południowej obchodzą najdłuższy dzień w roku. Podobnie jak na półkuli północnej, jest to czas radości i świętowania, choć tradycje mogą się różnić ze względu na różnice kulturowe i klimatyczne.

Świętowanie przesilenia letniego łączy ludzi na całym świecie, podkreślając ich związki z naturą i jej cyklami, niezależnie od półkuli, na której się znajdują.

Czytaj więcej »

Co bym Ci powiedziała?

Dzisiaj usiadłam na dworze podziwiając piękno natury wokół siebie. Zachwyciły mnie promienie słońca, ciepły wiatr otulający moje ciało. Pisząc to myślę, że niespodziewacie się takiego tekstu tutaj.  Jest to coś innego niż zazwyczaj publikuje w tym miejscu, ale jest to coś co ja tworzę od lat, tylko... takich moich tekstów nie widział prawie nikt. I wiecie co dalej było za moimi rozmyślaniami? Pytanie! Jak zreagowałaby młodsza ja na moje obecne życie? I wiecie co? Myślę, że byłaby najszczęśliwsza na świecie, ale... nie powiedziałabym jej o tym... o tym życiu teraz. O tym jak wygląda to u mnie. Wiecie dlaczego? Bo jakby wiedziała, że się uda to bałabym, że się poddam. Bałabym się, że zacznę myśleć: skoro i tak się uda to po co się starać? A tak mimo wielu przeszkód, wielu wyzwań i gorszych dni dążyłam dalej. Podnosiłam się za każdym razem by pokazać, że wszystko jest możliwe, a nie możliwe potrzebuje więcej czasu by stać się możliwe. Powtarzałam to od zawsze! I może wiele z Was mnie nie zna i jeszcze nie poznało mojego oderwania od rzeczywistości, ale taka jestem! Bujająca w obłokach, marzącą o czymś pozornie niemożliwym... i wiecie co? Osiągnęłam prawie wszystko o czym marzyłam! Nie będę się chwalić na czym dokładnie polegały moje marzenia, ale chce wam przekazać, tę myśl i tę motywację, że wszystko się da! Jeśli się bardzo chce to znajdzie się sposób, żeby osiągnąć wszystko! Zostając w tematach, które każdego dnia mnie inspirują, ujawnię Wam pewną wiedzę tajemną... jesteście gotowi? Wiele religii twierdzi, że dążymy do zbawienia, najpopularniejsze religie opowiadają nam o tym jak to Bóg zszedł na Ziemię i wiecie co głosił? ŻE KAŻDY MOŻE CZYNIĆ CUDA! Dokładny cytat z Biblii? Proszę bardzo! 

Jezus mówi: 

"Zaprawdę bowiem powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarno gorczycy, powiecie tej górze: Przenieś się stąd na tamto miejsce, a przeniesie się. I nic nie będzie dla was niemożliwe.” - Ewangelia Mateusza 17:20

Nie czekaj na idealny moment, na idealny dzień, na idealny miesiąc, nie czekaj na nowu rok, na początek wiosny, działaj tu i teraz, bo kiedy indziej? Czemu nie być o jeden dzień, o jedną godzinę, o jedną minutę, o jedną sekundę bliżej swojego celu? Swoich spełnionych marzeń! 

No i ostatnia rada dla Was na sam koniec! Żyjcie w równowadze: między wodą, ogniem, powietrzem i ziemią... kto studiuje wiedze tajemną zrozumie ;) a kto nie zrozumie... wkrótce zrozumie, bo skoro to czyta to jest na dobrej drodze by zrozumieć. 

Paulina Emilia Jedlińska - Wiedźma tworząca Księgę Wiedźmy 

Czytaj więcej »

Masońskie serce, wolnomularski rozum - recenzja książki Juliana Reesa

Jest to książka nie tylko dla osób zainteresowanych wolnomularstwem, ale także samą ezoteryką czy rozwojem duchowym. Znajdziemy w niej wiele uniwersalnych rad i prawd na temat rzeczywistości, w jakiej żyjemy. Autor mówi też o symbolach masońskich, które warto wpleść do swojego życia. Bardzo często nawiązuje do popularnej ekierki (nazywanej w książce węgielnicą) i cyrkla. Są one podstawami do budowania lepszego, duchowego świata wokół nas. 

Julian Rees został inicjowany w 1968 roku w Londynie w Loży nr 2818 „Kirby” należącej do Wielkiej Zjednoczonej Loży Anglii (UGLE). W latach 1976–1977 i ponownie na stulecie warsztatu w latach 1999–2000 pełnił w nim funkcję Czcigodnego Mistrza. W latach 1978–1979 był również Czcigodnym Mistrzem niemieckojęzycznej Loży nr 238 „Pielgrzym”.

Regularnie publikował teksty w kwartalniku „Freemasonry Today” od jego założenia w 1997 roku. W latach 2003–2007 sprawował piecze nad magazynem jako zastępca redaktora naczelnego i redaktor wiadomości.

W 2011 roku Julian Rees wystąpił z UGLE i dołączył do Brytyjskiej Federacji Międzynarodowego Mieszanego Zakonu Wolnomularskiego Le Droit Humain. Posiada 30° Rytu Szkockiego Dawnego i Uznanego. Współpracuje z obediencyjnym czasopismem „The Square”. 

W książce znajdujemy wiele alegorii, pierwszą jaka najbardziej zapadła mi w pamięć była ta o duchowości. Chce Wam przytoczyć ten cytat, bo daje on wiele do myślenia. 

"Zapytałem kiedyś pewnego bardzo mądrego człowieka: "Czym właściwie jest duchowość?", a on odpowiedział krótko: "Poezją". "No, dobrze - odrzekłem - ale jak właściwie odnieść poezję do mojego duchowego wnętrza?" Odpowiedział "Poprzez poezję stajesz się zdolny do tego, by zapanować nad swoją własną duchowością (...)"

W głównych zasadach wolnomularstwa jest między innymi braterstwo, które możemy wprowadzać też do swojego życia. Bożena Mirosława Dołęgowska-Wysocka - znana masonka, która napisała przedmowę do polskiego wydania tej książki - często w swoich książkach mówi również o siostrzeństwie. Ważnym cytatem, który zapadł mi w pamięć, jest:

"Każda osoba, która wstępuje na duchową ścieżkę, nie może ustawać w trudzie samopoznania. Najlepszym zaś sposobem na jego osiągnięcie jest ujrzenie samego siebie oczami innych ludzi. Dlatego każdy, kto poważnie myśli o duchowym rozwoju, powinien żyć we wspólnocie. Nauka wspólnego życia z innymi jest bowiem kluczowym elementem poznania własnego ja i fundamentalnym aspektem duchowości".

Autor bardzo często wspomina o tym, że poznając innych, poznajemy siebie, a poznając siebie, poznajemy świat wokół. Ta książka jest istną instrukcją obsługi rozwoju duchowego, który jest tworzony na bazie wolnomularstwa.  

Dowiadujemy się z niej również na temat mniej znanych symboli masońskich takich jak pieczęć Salomona czy drabina Jakubowa. Jest w niej wiele odniesień do znanych tekstów kulturowych, które zdaniem autora niosą między wierszami ważny przekaz, przez który możemy twierdzić, że Biblia, Tora, Upaniszady nie zachowały się bez powodu. 

Podsumowując, ta książka nakreśliła mi czym, tak naprawdę zajmują się wolnomularze. Polecam ją każdemu, kto interesuje się ezoteryką, rozwojem duchowym oraz wolnomularstwem. Taka osoba znajdzie w tej książce wiele słów, z którymi się utożsami, a te słowa wniosą wiele zmian i rozważań do rozwoju czytelnika.

Czytaj więcej »