Young Oracle Tarot - recenzja książki

Tarot pasjonuje wiele osób zainteresowanych rozwojem duchowym, czarostwem, czy też okultyzmem. W ostatnim czasie Wydawnictwo Kobiece postanowiło przetłumaczyć i wydać książkę ,,Young Oracle Tarot. Wprowadzenie w mistyczny świat tarota" autorstwa Any Novaes i Suki Ferguson. 

Kim są autorki?

Ilustracje w książce wykonała Ana Novaes. Jej pełne imię i nazwisko brzmi: Ana Luiza de Novaes Campos. Na swojej oficjalnej stronie ananovaes.art pisze: ,,Jestem Ana Novaes, najlepiej znana jako L.T.G, z ponad 7-letnim stażem na rynku, z dziełami opublikowanymi na całym świecie i ponad 100k followersami w mediach społecznościowych. Moi ostatni klienci to : Disney, Harper Collins, WOWxWOW, Quarto Group, Fictionz Podcasts, Blue Angel Publishing i inni. Pracuję głównie z tuszem, akwarelą i gwaszem na papierze, muralem i ostatnio w ilustracji cyfrowej, zawsze wnosząc teksturę, głębię, surrealizm i magię do moich prac." 

Autorką tekstu w książce jest Suki Ferguson. Jak pisze wydawnictwo The Quarto Group jest ona pisarką. Praktykuje kult natury i jest zwolenniczką odpowiedzialności za klimat. To autorka: Young Oracle Tarot: An initiation into tarot's mystic wisdom, wydanej w języku angielskim przez powyżej wspomniane wydawnictwo. Dorastała w wiejskiej części Wielkiej Brytanii, a obecnie mieszka w Londynie, gdzie można ją spotkać podczas czytania tarota, dzikiego pływania i doceniania lokalnej flory i fauny.

Ta książka to zebrane wszystkie najważniejsze informacje o tarocie i umieszczone w jednym miejscu. Jest tam opisana definicja tarota i nie tylko. Przedstawione są wydarzenia, które doprowadziły do obecnego postrzegania tarota. Najbardziej zdziwiło mnie umieszczenie w tej książce porównania tarota i aktywizmu. Ciekawe rozwiązanie. Autorka w tym miejscu porusza temat jakoby tarot miał pomóc w rozwiązywaniu naszych problemów. Tutaj zapaliła mi się czerwona lampka, ponieważ wiele osób może to zrozumieć w ten sposób, że postawi sobie tarota i tam będzie odpowiedź na wszystkie problemy na świecie czy wygrana w totka. A tak to do końca nie działa. Oczywiście tarot może nas poratować radą, ale nie możemy opierać całego swojego życia jedynie na kartach. Pamiętajmy by przede wszystkim podejmować decyzje w zgodzie ze sobą. 

Ogólnie książka jest przepiękna. Ilustracje Any zachwycają na prawie każdej stronie. Jest to ładna książka do ozdoby, ale moim zdaniem jest tej wiedzy troszkę za mało. Oczywiście podziwiam za rozpisanie znaczenia każdej karty opierając się na talii Tarota autorstwa A.E. Waite'a. Jednej z najpopularniejszych i przez wiele osób uważanych za podstawową talię tarota, ponieważ to na niej bazuje większość współczesnych talii.

Na końcu książki znajdziecie też przykładowe rozkłady tarota, co moim zdaniem jest ogromnym plusem, bo możemy korzystać z tego przy nauce wróżenia. Podoba mi się też ostatnia strona, która mówi co dalej można zrobić po przeczytaniu tej książki. To bardzo trafne, ponieważ zauważyłam, że sporo osób, które zaczynają wchodzić w świat czarostwa, okultyzmu czy głównie dywinacji, zadaje pytanie: Ok, przeczytałam/em co dalej? 

Trudno mi ocenić tę książkę. Z jednej strony jest pięknie zilustrowana i posiada wiedzę, która przyda się każdemu. Gdyby nie jej spory i dość nietypowy rozmiar, mogłaby być podręczną przypominajką do tarota. Będzie na pewno ładnie wyglądać w biblioteczce lub przy ołtarzu. Z drugiej strony tam wiedzy jest dosyć mało. Może to ze względu na to, że współcześni czytelnicy nie za bardzo lubią całe strony tekstu? Mi jako zwolenniczce tekstu jest trochę go za mało, ale wierzę, że przez to może zachęcić młode osoby do zagłębienia się w tarota i później po sięgnięcie do książek z dużo większym zasobem wiedzy i tradycji z jakiej wywodzi się tarot. Oceniłabym tę książkę na: Jest OK! :D 

Tak dodam na koniec, że zdziwił mnie tytuł książki, ponieważ Oracle to co innego a Tarot co innego. Ale już tyle dziwnych połączeń widziałam w tym naszym ezoterycznym świecie, że mnie już nic nie zdziwi. 

Wpadajcie do Wydawnictwa Kobiecego, żeby zdobyć tę książkę! 

Czytaj więcej »

Królowa Elżbieta II i jej okultystyczna strona życia

Cały świat obiegła wiadomość o śmierci najdłużej panującej na Ziemi Królowej Elżbiecie II. Zmarła 8 września 2022 roku w posiadłości Balmoral. Żyła 96 lat, a przez całe swoje życie zwiedziła wiele państw, a także miała możliwość uczestniczyć w różnych uroczystościach. 

INICJACJA NA BARDA 

Jednym z takich wydarzeń było oficjalnie nazwane Eisteddfod. Jest to walijski festiwal literatury, muzyki i piosenki. Podczas tej uroczystości w 1946 roku Królowa Elżbieta (wtedy jeszcze Księżniczka) została inicjowana do Mystic Circle of Bards przez arcydruida Crwysa Williamsa podczas National Eisteddfod of Wales w Mountain Ash, Glamorgan. 

W internecie jest również dostępny krótki film z tej uroczystości:

Co ciekawe 20 lat wcześniej w 1926 roku również rodzice Królowej Elżbiety II — król Jerzy VI i jego małżonka Elżbieta Bowes-Lyon. (wtedy książę i księżna Yorku) zostali inicjowani do bractwa Gorsedd of the Bards przez arcydruida Howella Elveta Lewisa podczas ceremonii druidycznej w Royal Welsh National Eisteddfod w Swansea. 

Tego wydarzenia również jest dostępne nagranie:

KIM JEST BARD?

Jak podaje oficjalna strona The Order of Bards, Ovates & Druids (ogólnoświatowa grupa poświęcona praktykowaniu, nauczaniu i rozwijaniu druidyzmu jako wartościowej i inspirującej duchowości) w starożytności Bardowie byli strażnikami tradycji, pamięci plemienia. Prawdopodobnie reprezentowali pierwszy poziom szkolenia ucznia druida. Było wiele poziomów osiągnięć, ale najbardziej uzdolnieni z bardów cieszyli się dużym szacunkiem i pełnili wiele funkcji zarówno Ovate, jak i Druida.

NA CZYM POLEGA DRUIDYZM?

Mówiąc bardzo w skrócie, jest to rekonstrukcja praktyk celtyckiej klasy kapłanów bądź neopogańska ścieżka kultu natury, kładąca nacisk na własne poszukiwania. Więcej i lepiej na ten temat mówi nasz polski Druid Emrys Kosek MacDara, na swojej stronie: http://www.druidyzm.pl/

CZY KRÓL KAROL III (DAWNIEJ KSIĄŻĘ KAROL) RÓWNIEŻ BYŁ INICJOWANY?

Niestety trudno mi znaleźć taką informację. Jest relacja z kolejnych edycji festiwalu, ale nie wspomina się nigdzie o inicjacji na Barda. Być może obecnie nie byłoby to tak pozytywnie przyjęte jak ponad 70 lat temu, albo Król Karol III (dawniej książę Karol) nadal nie zna języka walijskiego, który jest obowiązkowy do przejścia przez inicjację na Barda. 

Książę Karol tańczy Bhangrę na festiwalu Eisteddfod

INNE OKULTYSTYCZNE POWIĄZANIA KRÓLOWEJ ELŻBIETY II

Można znaleźć wiele informacji na temat połączeń rodziny królewskiej z masonami, iluminatami, czy po prostu z okultyzmem i czarostwem. Niestety większość tych informacji nie ma oficjalnych potwierdzeń i ocierają się o teorie spiskowe. Natomiast znalazłam coś ciekawego o przodkiniach Królowej Elżbiety II. 

W książce ,,Royal Witches: Witchcraft and the Nobility in Fifteenth-Century England'' autorstwa Gemmy Hollman wspomniane jest o poprzedniczce Królowej Elżbiety II również Elżbiecie a dokładnie w języku angielskim: Elizabeth Woodville. Była to królowa Anglii w latach 1464-1483 r. jako żona Edwarda IV, matka m.in. Edwarda V i Elżbiety York. W powyżej wspomnianej książce autorka wiele razy wspomina o padających na Elżbietę Woodville oskażeniach o czary. Kobieta bardzo źle to przeżywała. Jej córka Elżbieta York również ucierpiała z powodu oskarżeń o czary, które ścigały jej matkę, ale ze względu na jej pozycję i przydatność jako polityczny pionek, oszczędzono jej wszelkich procesów, kar i dalszych krzywd. Autorka książki oznajmia, że: ,,Krew obu tych królewskich czarownic spłynęła na każdego kolejnego angielskiego i brytyjskiego monarchę, włączając w to obecną [już nie obecną] monarchinię, królową Elżbietę II."

CZY ELŻBIETA WOODVILLE JEST SPOKREWNIONA Z ELŻBIETĄ II?

Tak! Prapraprawnuczkiem Elżbiety Woodville jest Jakub I Stuart. Jakub I Stuart jest pradziadkiem Jerzego I Hanowerskiego, który to jest prapradziadkiem słynnej Wiktorii Hanowerskiej. A Wiktoria jak wiadomo jest praprababcią Elżbiety II. 

Źródła:

Princess Elizabeth’s Bard Initiation, 1946 

Duke and Duchess of York’s Bard Initiation, 1926

The Queens Life In Pictures

Książka pod tytułem: Royal Witches: Witchcraft and the Nobility in Fifteenth-Century England autorstwa Gemmy Hollman

Drzewo Genealogiczne Rodziny Królewskiej

Czytaj więcej »

Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Praktyki magiczne i czarostwo w kulturach świata” w Krakowie

Cześć! Dzisiaj trochę luźniejszy post. W ostatnim czasie był ma na ciekawej konferencji, której tytuł widzicie w powyżej. To niesamowite widzieć, jak świadomość na temat praktyk magicznych rozwija się nawet w naszym pięknym kraju. Ten post jest trochę inny, ponieważ chcę was zaprosić na mój kanał na YouTube, gdzie opublikowałam krótką relację z konferencji. 

Link do wydarzenia: https://www.facebook.com/events/515685429757507/

Koło Naukowe Porównawczych Studiów Cywilizacji UJ na Instagramie: https://www.instagram.com/kolo_psc/

Koło Naukowe Porównawczych Studiów Cywilizacji UJ na Facebooku: https://www.facebook.com/kolopsc

Wizytówka wydarzenia:

Relacja na YouTube:

https://www.youtube.com/watch?v=v-OtoAUk4rw&ab_channel=PaulinaJedli%C5%84ska

Czytaj więcej »

Czarownice, alchemicy i okultyści w starożytności - Cz. 1 Egipt

Zacznijmy od tego, czym jest Starożytność. Według Encyklopedii PWN jest to okres dziejów najstarszych cywilizacji od około 4000 r. p.n.e. do 476 r. n.e. Natomiast Wikipedia podaje, że jest to okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem (tylko w odniesieniu do Grecji i Rzymu) i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.

W artykułach skupię się na najważniejszych europejskich cywilizacjach, takich jak: Egipt, Rzym, Grecja, Mezopotamia oraz Celtowie, Germanie i Słowianie. Skupię się głównie na czarownicach występujących w tych kulturach a także na ważnych postaciach, które wniosły wiele do współczesnego okultyzmu. Jeśli fascynuje was mitologia lub historia danej cywilizacji to polecam wam przeczytać książki z Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, a także zapoznać się z podręcznikami do historii. 

Czarownice, alchemicy i okultyści w Starożytnym Egipcie

W ówczesnych czasach istniało pewne miejsce służące do rozwoju nie tylko intelektualnego, ale także okultystycznego i alchemicznego. Mowa o Bibliotece Aleksandryjskiej, największej takiej instytucji świata starożytnego, założonej przez Ptolemeusza I Sotera w Aleksandrii. Funkcjonowała przy Muzeum Aleksandryjskim w okresie od III wieku p.n.e. do IV wieku n.e. W latach 48–47 p.n.e. w wyniku interwencji Juliusza Cezara w wojnę dynastyczną pomiędzy Kleopatrą i jej bratem Ptolemeuszem XIII w Aleksandrii wybuchł pożar, w którym część zbiorów spłonęła. Przez następne dwa stulecia biblioteka funkcjonowała spokojnie. W 391 roku n.e. w Aleksandrii doszło do konfliktu pomiędzy chrześcijanami i wyznawcami religii pogańskich. Patriarcha Teofil Aleksandryjski otrzymał zezwolenie od cesarza Teodozjusza I na zniszczenie świątyń pogańskich. Prawdopodobnie podczas tych wydarzeń został też zniszczony księgozbiór Biblioteki Aleksandryjskiej. 

Źródło: Sokrates Scholastyk ,,Historia Kościoła" Wydawnictwo: Instytut Wydawniczy PAX 

Alchemicy z całego świata odwiedzali Aleksandrię, by konsultować się ze zwojami biblioteki i naradzać się z innymi alchemikami. Nawet najwcześniejsze greckie pisma alchemiczne z Aleksandrii pełne są odniesień do chińskich, indyjskich, babilońskich, hebrajskich i perskich alchemików oraz ich tradycji. Wschodnie wpływy medytacji, rozwoju umysłu, astrologii wedyjskiej i magii orientalnej są oczywiste w pismach aleksandryjskich. To ambitne połączenie filozofii ożywiło i wzmocniło alchemię, pozwalając jej przetrwać nadchodzące Wieki Ciemne i rozkwitnąć w średniowiecznej Europie.

Źródło: Dennis William Hauck, ,,The Complete Idiot's Guide to Alchemy: The Magic and Mystery of the Ancient Craft Revealed for Today" 

Wspominam Wam na temat Biblioteki Aleksandryjskiej, ponieważ tam uczyli się najpopularniejsi alchemicy i okultyści ówczesnych czasów. Wraz z Biblioteką istniała Akademia Aleksandryjska. Wielkim adeptem prawdopodobnie był Komanos, kapłan i nauczyciel Kleopatry (I wiek p.n.e.), która sama osiągnęła biegłość w dziedzinie alchemii. 

Biblioteka w wyobrażeniu Ottona von Corvina

Prawdopodobnie alchemia pochodzi ze starożytnego Egiptu i była początkowo związana ze sztuką balsamowania zwłok. Wielki rozwój alchemii nastąpił w czasach władcy Egiptu Ptolemeusza II Philadelfosa (285–246 p.n.e.), w Aleksandrii. Właśnie za jego panowania rozwinęły się nowe idee alchemiczne, w tym idea kamienia filozoficznego i eliksiru życia. Philadelphos sam uprawiał alchemię. Był słabego zdrowia i lekarze z jego otoczenia prześcigali się w preparowaniu „cudownych mieszanek” zapewniających zdrowie, siły i długie życie.

Źródło: Encyklopedyja Powszechna, Tom 1, Warszawa 1859

Skupmy się na jednej z najpopularniejszych osób znanych nam ze starożytnego Egiptu - Kleopatrze. 

Kleopatra urodziła się w 69 rok p.n.e., zmarła 12 sierpnia 30 roku p.n.e. w Aleksandrii. Była ostatnią królową hellenistycznego Egiptu. Panowała w latach 51–30 p.n.e. 

O Kleopatrze krążyły pogłoski, że jest szczególnie utalentowana w naukach okultystycznych. Zajmowała się głównie alchemią, przez którą zamieniała egipskie pola uprawne w złoto. Kleopatrę nauczał alchemik Komanos. Wiele informacji o ogromnej wiedzy Kleopatry pochodzi ze świata arabskiego, dokąd rzymska propaganda nie dotarła. Tam była znana jako filozofka, lekarka, uczona. Jej imię rozbrzmiewało głośnym echem, tym bardziej, że kojarzono ją z cudotwórczynią Izydą, słynącą z wyrobu leków. Autorka biografii Kleopatry nazywa ją legendarną czarownicą.

Źródło: Stacy Schiff, ,,Kleopatra. Biografia", Wydawnictwo: W.A.B.

Krótka historia Kleopatry według Encyklopedii PWN:

69 r. p.n.e. - urodziła się jako córka Ptolemeusza XII

51 r. p.n.e. - została królową Egiptu wraz z bratem Ptolemeuszem XIII

48 r. p.n.e. - odzyskała władzę w Egipcie z pomocą Cezara

37 r. p.n.e. - wyszła za mąż za Marka Antoniusza

34 r. p.n.e. - ogłosiła się „królową królów”

31 r. p.n.e. - wojska jej i Antoniusza przegrały pod Akcjum

12 VIII 30 r. p.n.e. - popełniła samobójstwo

Niestety istnieje niewiele źródeł potwierdzających praktyki okultystyczne Kleopatry. 

Jeśli interesuje was więcej na temat Kleopatry to polecam filmy dokumentalne na jej temat. Przykładowo ten: ,,Tajemnice Kleopatry"  opublikowany przez canal+ dokument, gdzie między innymi wypowiada się Stacy Schiff - autorka biografii Kleopatry.  

Powiązani z Aleksandrią

Z Akademią Aleksandryjską była związana także Maria Prophetissa (Maria Prorokini), zwana Żydówką (I wiek n.e). Przypisuje się jej wynalezienie kilku rodzajów aparatury chemicznej i jest uważana za pierwszą prawdziwą alchemiczkę świata zachodniego. 

Wynalazła ona wiele wczesnych urządzeń alchemicznych, w tym "Wannę Marii", czyli wannę z podwójnym wrzątkiem, która równomiernie rozprowadza ciepło na substancjach. Wynalazła również aparat Kerotakisa, zamknięte naczynie, w którym cienkie listki miedzi i innych metali były wystawione na działanie różnych oparów, takich jak siarka i rtęć. Odkryła kwas solny i zasłynęła z czerni Mariańskiej, którą wytworzyła przez stopienie siarki ze stopem ołowiu i miedzi. 

Jednym z ważniejszych wypowiedzi Marii było: ,,Just as man is composed of four elements, likewise is copper; and just as a man results from the association of liquids, of solids, and of the spirit, so does copper." Co w tłumaczeniu oznacza: Tak jak człowiek składa się z czterech elementów, tak samo miedź. Miedź i człowiek powstaje z połączenia cieczy, ciał stałych i ducha. 

Raphael Patai w książce ,,The Jewish Alchemists" twierdzi, że rozwinięciem tej teorii było twierdzenie, że niektóre metale są ciałami, inne duchami, a ciała i duchy mogą być transmutowane w siebie nawzajem i z powrotem; w ten sposób adept mógł zmienić jeden metal w inny. Wiara w zdolność alchemika do wpływania na duchy minerałów prowadziła z powrotem do ducha ludzkiego, który również zaczął być uważany za przedmiot alchemicznej manipulacji, a przede wszystkim alchemicznej nobilitacji. W ten sposób alchemia stała się wszechstronną tradycją, obejmującą wszystkie aspekty ludzkiej egzystencji, która była pojmowana w szerszym kontekście uniwersalnej ontologii. To właśnie ten teoretyczny aspekt alchemii przyciągał największe umysły znane światu zachodniemu, w tym Newtona i Goethego. 

Źródło: Raphael Patai ,,The Jewish Alchemists" 

Mary Prophetissa była znana ze swoich proroczych wypowiedzi, w których podkreślała konieczność łączenia przeciwstawnych sił. "Odwróć naturę" - radziła - "a znajdziesz to, czego szukasz". Inne z jej powiedzeń brzmiało: "Połącz to, co męskie, z tym, co żeńskie, a znajdziesz to, czego szukasz". Zasłynęła również z tego mistycznego dictum, które opisuje przebieg przemiany alchemicznej: "Jedno staje się dwojgiem, dwoje staje się trojgiem, a za pomocą trzeciego i czwartego osiąga jedność; w ten sposób dwoje jest tylko jednym". 

Źródło: Dennis William Hauck, ,,The Complete Idiot's Guide to Alchemy: The Magic and Mystery of the Ancient Craft Revealed for Today" 

Maria jest alchemiczką znaną głównie z dzieł gnostyckiego pisarza chrześcijańskiego Zosimosa z Panopolis.

Najsłynniejszym i najbardziej szanowanym alchemikiem aleksandryjskim był Zosimus. Alchemicy arabscy uznawali go jako "uniwersalnego mędrca o świetlistym płomieniu". W swoich eksperymentach alchemicznych Zosimus ściśle współpracował ze swoją siostrą Teosebią, a około 250 r. p.n.e. napisał 28-tomową encyklopedię alchemii. Na szczęście większość jego encyklopedii przetrwała spalenie Biblioteki Aleksandryjskiej i dostarcza nam znacznej części wiedzy o tym, jak starożytni praktykowali swoją sztukę. Zosimus uważał, że prawdziwą wiedzę o Bogu można uzyskać jedynie przez bezpośrednie doświadczenie, a nie od autorytetów religijnych. Najważniejszym dziełem alchemii jest doskonalenie samego alchemika, a praca ta pozwoli wydobyć boskość zarówno w człowieku, jak i w naturze. Dzięki Zosimusowi alchemia aleksandryjska nabrała nowego kierunku, który podkreślał jej mistyczne zasady.

Źródło: Taylor F. Sherwood  ,,The Visions Of Zosimos", 1937

W starożytnym Egipcie było o wiele więcej osób uprawiających okultyzm, alchemię lub czarostwo. 

Jednym ze znanych alchemików w Aleksandrii był Bolos z Mendes, czarownik, który żył tam około 300 r. p.n.e. Był on zwolennikiem Demokryta, greckiego filozofa, twórcy atomistycznej teorii materii. Bolos napisał ważne traktaty o technikach barwienia metali, chemii i astrologii, a także przedstawił system magii współczującej, oparty na tym, jak głęboko czarownik potrafi uświadomić sobie ukryte siły natury. Bolosowi przypisuje się stworzenie nauki o alchemii poprzez połączenie filozofii i teorii z praktycznymi demonstracjami i eksperymentami. Pisał, że istniały cztery gałęzie praktycznych eksperymentów: Złoto, Srebro, Kamienie szlachetne i Barwniki. 
Źródło: Dennis William Hauck, ,,The Complete Idiot's Guide to Alchemy: The Magic and Mystery of the Ancient Craft Revealed for Today" 

Istniała także Kleopatra Alchemik. Nie jest to ta sama Kleopatra, o której wspominałam wyżej. Istnieją pogłoski, że jest osoba lub grupa osób, które interesowały się alchemią zainspirowane przez postać Kleopatry. Prawdopodobnie Kleopatra Alchemik była greckim alchemikiem, autorem i filozofem. Eksperymentowała z praktyczną alchemią, ale jest również uznawana za jedną z czterech kobiet-alchemików, które mogły wyprodukować kamień filozoficzny. Uczyła się i działała w Aleksandrii. W pismach filozoficznych Kleopatry na temat alchemii podkreślano znaczenie ożywiania substancji nieożywionych i chemicznych, a ona sama porównywała pracę alchemików do tworzenia płodu w łonie matki.
Źródło: Stanton J. Linden The Alchemy Reader From Hermes Trismegistus to Isaac Newton

Kolejna część czarownic, alchemików i okultystów w starożytności będzie dotyczyć Grecji, która była również związana z Biblioteką Aleksandryjską. 

Czytaj więcej »

GDZIE JESZCZE TRWAJĄ PROCESY O CZARY?

Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją. Czary od wieków są czymś co przeraża większość, a popkultura nie pomaga ukazać czarownicy z dobrej perspektywy. Szerzony jest stereotyp na temat kontaktów z diabłem, czy po prostu złych zamiarów osób praktykujących okultyzm. To jest bardziej zachodnie postrzeganie czarostwa. Dobra, ale dlaczego zachodnie? Odpowiedź jest prosta - ponieważ to Hollywood zaczęło tworzyć takie stereotypy w popkulturze (wcześniej też były one powszechne). Inaczej wygląda typowa czarownica za wschodnią granicą Polski, inaczej w Azji czy w Afryce. Na ten temat poświęcę inny artykuł na tej stronie. Wspominam o tym, jednak by ukazać wam, że w wielu państwach do tej pory poluje się na czarownice - głównie w Afryce, gdzie ten stereotyp wiedźmy jest zupełnie inny niż nam ogólnie znany; a także w krajach, w których dominuje religia Islamu. 

Zdjęcie autorstwa Devon Rockola z Pexels

Zacznijmy od wymienienia krajów, gdzie według znalezionych informacji, nadal trwają polowania na czarownice. 

Kraje, gdzie dominującą religią jest Islam:

Na początek przytoczę wam cytat z książki pod tytułem: "Azja i Afryka: religie - kultury - języki" napisana pod redakcją naukową Macieja Klimiuka.

"Koran i sunna proroka Mahometa negatywnie wyrażają się o osobach używających magii i o magii w ogóle. Możemy znaleźć hadisy mówiące o tym, że karą za czary jest śmierć. Większość przed muzułmańskich sposobów ochrony przed „złym okiem” została zakazana, choć sama kultura muzułmańska następnie rozwinęła podobne środki przeciw „złemu oku”. (...) Co prawda w różnych rejonach świata (zwłaszcza w krajach Afryki i Indiach) utrzymuje się przekonanie, iż możliwe jest wyrządzenie szkody przy pomocy czarów, to jednak oficjalnie czary nie figurują w katalogu przestępstw tych państw, więc procesy o czary nie są przeprowadzane, aczkolwiek zdarzają się samosądy, w trakcie których osoby zajmujące się magią (lub posądzone o jej praktykowanie) są atakowane, a nawet zabijane. W najbiedniejszych rejonach Nigerii częstymi ofiarami oskarżeń o czary są dzieci."

Pomimo oficjalnego zaznaczenia, że czary nie figurują w katalogu przestępstw, niestety nadal wiele osób jest skazywanych za to na śmierć. Arabia Saudyjska opiera swoje prawo głównie na szariacie, prawie normującym życie wyznawców islamu. To kraj, w którym najwyższym wyrokiem jest kara śmierci. Grozi ona głównie za zabójstwo, uczestnictwo w protestach politycznych, gwałt, apostazję, rozbój, przestępstwa narkotykowe, przejawianie skłonności homoseksualnych oraz czary. Poniżej przedstawiam wam przykład osoby oskarżonej o magiczne działania w tym państwie.

Zapewne każdy z nas pamięta kultowe wróżki w telewizji. W krajach gdzie główną religią jest Islam nie mają tak dobrze jak na zachodzie. W 2010 roku w Arabii Saudyjskiej oskarżono o czary i skazano na karę śmierci prezentera libańskiej telewizji. 

Jak podaje TokFm: ,,48-letni Ali Husajn Sibat w swoim programie w satelitarnej stacji "Sheherezade" zajmował się wróżbami i dawaniem porad dzwoniącym do niego widzom. Kiedy przyjechał z pielgrzymką do Arabii Saudyjskiej został aresztowany przez policję religijną i oskarżony o uprawianie czarów."

https://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103086,7682315,prezenter-libanskiej-tv-skazany-na-kare-smierci-za-czary.html

Arabia Saudyjska jest obecnie jedynym krajem na świecie, w którym sąd może skazać na śmierć za czary. Jest głównie spowodowane tradycyjnym przeświadczeniem, że wróżenie i tworzenie horoskopów uznawane jest za sprzeczne z Islamem. Według Raportu Rocznego Amnesty International 2014/15 na temat sytuacji praw człowieka na świecie Arabia Saudyjska, Iran i Irak były krajami, w których wykonano najwięcej egzekucji. We wszystkich trzech stracono wiele osób skazanych w nierzetelnych procesach. W Arabii Saudyjskiej wiele egzekucji przeprowadzono w formie publicznego ścięcia głowy. Wśród zabitych w ten sposób był mężczyzna skazany za czary.

Zdjęcie autorstwa Baluc Photography z Pexels

Również w krajach Europejskich prawo odnosi się do wiary w czary, a także do procesów czarownic. 

W ostatnim czasie poruszenie wywołało ułaskawienie czarownic w Hiszpanii. Mowa tutaj o działaniu parlamentu w Katalonii, który uznał za niewinne czarownice, które zostały skazane na śmierć za uprawianie czarów od XV wieku do XVIII wieku. 

Wiele internautów ma do tego negatywne jak i pozytywne podejście. Część osób uważa to za bardzo słuszne, zwracając uwagę na bezpodstawne oskarżanie tych kobiet, a także na to, że przez tortury same się przyznawały do czynów, które nie wykonały. Istotne jest też uświadamianie ludzi, że odprawianie czarów nie jest niczym złym jeśli nie szkodzi innym osobom. Negatywna strona tej całej sytuacji skłania się w stronę oskarżania parlament Katalonii, że nie zajmuje się naprawdę poważnymi dla państwa i regionu sprawami. Czy to ułaskawienie było potrzebne? Sami to oceńcie. 

https://www.pap.pl/aktualnosci/news%2C1066009%2Cw-katalonii-ulaskawiono-czarownice-krytycy-sugeruja-rzadowi-zajal-sie

Podobne działania jak Katalonia, podjęła Szkocja. Dzięki inicjatywie Witches of Scotland skazane przed laty czarownice mają zostać ułaskawione.

https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosci/opinie/blisko-4000-czarownic-zostanie-u%C5%82askawionych-cho%C4%87-%C5%BCycia-im-to-nie-przywr%C3%B3ci/ar-AASdaMN

Inne współczesne przypadki:

Szacuje się, że w latach 2001-2006 w stanie Assam zginęło 300 osób . Między 2005 a 2010 rokiem około 35 morderstw związanych z czarami miało, podobno, miejsce w dzielnicy Sundergarh w Odisha. W październiku 2003 roku trzy kobiety zostały napiętnowane jako czarownice i upokorzone, po czym wszystkie popełniły samobójstwo w wiosce Kamalpura w dystrykcie Muzaffarpur w Bihar. We wrześniu 2013 r. w dzielnicy Jashpur w Chhattisgarh, zamordowano kobietę, a jej córkę zgwałcono pod zarzutem uprawiania czarnej magii. 

Poniżej znajdziecie odnośniki do artykułów szerzej opisujących wspomniane morderstwa i oskarżenia.

https://www.reuters.com/article/us-religion-witchcraft-idUSTRE58M4Q820090923

https://web.archive.org/web/20140202175052/http://news.outlookindia.com/items.aspx?artid=705806

http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/3211535.stm

https://www.ndtv.com/india-news/in-assam-a-rising-trend-of-murders-on-allegations-of-witchcraft-533508

https://web.archive.org/web/20130906085820/http://articles.timesofindia.indiatimes.com/2013-09-03/raipur/41725310_1_black-magic-jharkhand-jashpur

Jeśli chodzi o polskie media, to nawet TVP Info opublikowało parę lat temu artykuł na temat oskarżeń o czary. Nie chodzi tutaj o działania na terenach naszego kraju, a o Dźharkhand.  Jak podaje tekst na wschodzie kraju została brutalnie zamordowana 56-letnia kobieta oraz jej córka. Sąsiedzi oskarżyli je o to, że swoimi czarami spowodowały śmierć człowieka. W artykule znajdziemy również informacje: ,,Wiara w czarownice jest szczególnie silna w stanie Dźharkhand. Według hinduskiego urzędu kryminalistyki w latach 2001-2016 dokonano z tego powodu linczu na 523 kobietach, a w skali całego kraju zamordowano w tym samym czasie 2500 kobiet.''

https://www.tvp.info/43377592/okrutny-mord-na-matce-i-corce-sasiedzi-oskarzyli-je-o-czary

Pamiętajcie, żeby uważać na siebie, kiedy jedziecie do kraju, który ma inną kulturę. Przerażające jest to, że nadal możemy czytać o trwających współcześnie procesach czarownic. Mam wielką nadzieję, że te czasy nigdy nie wrócą do Europy, a także ustaną na innych kontynentach. Podzielcie się w komentarzach waszymi emocjami! Czy macie może w głowach jakieś rozwiązania jak całkowicie zniwelować karanie niewinnych osób za czary? 

Czytaj więcej »

Elementy Rytuału autorstwa Deborah Lipp - RECENZJA

Książka ,,Elementy rytuału" autorstwa Deborah Lipp w ciągu ostatnich lat było ciężko dostępną pozycją. Na szczęście pod koniec 2021 roku członkowie wydawnictwa Arcadia Mystica postanowili na nowo przetłumaczyć i wydać tę książkę. 

,,Deborah Lipp omawia wszystkie elementy rytuału przez pryzmat swojego doświadczenia z żywiołami, wyjaśniając głębsze znaczenia leżące za każdym, nawet najdrobniejszym gestem wykonywanym w trakcie magicznych ceremonii. Omawia wierzenia, symbole i wartości z nimi związane. Podaje też przykłady rytuałów, zaczynając od tych bardziej wiccańskich, ceremonialnych i formalnych, a kończąc na różnych eklektycznych formach czarownictwa. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie." - cytat ze strony https://www.arcadiamystica.com/elementy-rytualu

Na początek omówmy kim tak właściwie jest autorka książki.

Deborah Lipp mieszka w Nowym Jorku. Została inicjowana do tradycyjnego garderiańskiego kowenu w 1981 roku. Arcykapłanką została w 1986 roku i od tamtej pory nieprzerywanie naucza wicca oraz prowadzi pogańskie kręgi. Pojawiła się w filmie dokumentalnym A&E pt. Ancient Mysteries, w MSNBC oraz w ,,The New York Times". 

Powyższy fragment na temat autorki znajduje się na końcu książki.

Książka zawiera siedem rozdziałów, które krok po kroku prowadzą czytelnika przez tytułowe elementy rytuału. Rozdział pierwszy jest krótkim wstępem do całego procesu odprawiania rytuału. Kolejna część tłumaczy istotę żywiołów, które są nazywane elementami. Na ich podstawie opisywane są kolejne kroki. Podczas poznawania tej książki czytelnik dowiaduje się jak działa uziemianie, ześrodkowanie oraz scalanie w kontekście każdego z elementów. Moje serce skradły gotowe skrypty, które można wykorzystać do tworzenia własnego rytuału. Jestem wielką zwolenniczką tworzenia własnych rzeczy, dlatego dobre w tej książce jest to, że jest to inspiracja wiccańskiego rytuału, który nawet osoba niezainteresowania wicca może wykorzystać do swojej praktyki. 

W ostatnim czasie w internecie zasłynęły rytuały z TikToka i Pinteresta. Moim zdaniem jest to kompletnie zły wybór i jeśli chcecie na serio wejść w praktykę czarostwa to warto sięgnąć po tę książkę, która opisze wam każdy element rytuału i pokaże jak tworzyć własne, a nie tylko da gotowca, który nie koniecznie pochodzi z rzetelnych źródeł.

Książkę urozmaicają obrazki różnego rodzaju, które pomagają czytelnikowi wyobrazić sobie przebieg rytuały a także dopełniają jego każdy krok. Czytając ją pomyślałam, że warto robić sobie własne notatki, które będą one ściągawką, aby nie przekartkowywać książki, kiedy jesteśmy już w odpowiedniej przestrzeni rytualnej. 

Moim zdaniem największą zaletą tej książki jest jej praktyczność, a także możliwość uświadomienia młodych adeptów czarostwa, że każdy element rytuału ma swój cel i nie jest on przypadkowy. 

Nie wiem co mogę jeszcze dodać, ponieważ trudno recenzować książkę, która zawiera ogrom wiedzy, który powiem Wam szczerze poznawałam wraz z czytaniem tej książki. Od zawsze miałam problem ze znalezieniem dobrych inspiracji do tworzenia własnych rytuałów i zazwyczaj to było podążanie za intuicją. Oczywiście przynosiło do odpowiednie skutki, jednak kiedy zaczęłam tworzyć pewne elementy praktyki na podstawie słów Deborah mój rytuał nabrał takiego uroczystego charakteru. Trudno to opisać słowami, jednak według wiccan właśnie taki powinien być poprawnie przeprowadzony obrzęd magiczny - nie do opisania. Oczywiście pod kątem przeżyć i emocji, a nie pod kątem teoretycznym. 

Podsumowując jest to świetna książka dla osób początkujących! Dla szukających elementów, które mogą wykorzystać w swojej praktyce. Jest to jedna z nielicznych książek, która z taką precyzją opisuje każdy następujący po sobie krok.

Dodatkowo muszę Wam oznajmić pewną informację udostępnioną na instagramowym profilu wydawnictwa Arcadia Mystica. 

Z uwagi na inflację, ceny druku książek oraz wysyłek poszły w górę. W tej sytuacji wydawnictwo wraz z początkiem marca podnosi ceny niektórych pozycji w swoim sklepie. Dodatkowo "Elementy Rytuału", o których jest ta recenzja, są już niemal na wyczerpaniu.

Dlatego serdecznie Wam polecam i lećcie ją kupić póki jest jeszcze dostępna! 

Czytaj więcej »